ไอโกะ

เมื่อสัปดาห์ที่แล้วที่โรงเรียนมีประชุมผู้ปกครอง เพื่อเสนอนิทรรศการร่องรอยการเรียนรู้ของนักเรียน เทอมนึงจะมีแบบนี้สองครั้ง ครั้งแรกที่แม่กับป่าป๊าไปตอนที่หนูไปโรงเรียนใหม่ๆ เมื่อปีที่แล้วนั้น ไอโกะยังงอแงอยู่ คุณครูให้ทำอะไรก็ไม่ยอมทำทั้งนั้น เอาแต่ร้องไห้ ครั้งที่สองตอนจบเทอม ดีขึ้นมาก ทำได้ทุกอย่างที่คุณครูบอก แต่แม่กับป่าป๊าก็ต้องแอบๆ ดูไม่ให้หนูเห็น เพราะถ้าเห็นอาจจะเสียศูนย์ได้

มาถึงครั้งล่าสุดนี้สบายมากเลย ไม่ต้องหลบไม่ต้องซ่อน หนูตื่นเต้นดีใจที่แม่กับป่าป๊าจะไปที่โรงเรียนด้วยอีกตะหาก คราวนี้แม่ชวนอาเน่ให้พาโอกิไปด้วย ก่อนไปก็บอกหนูว่า เดี๋ยวพาน้องไปด้วยนะ พาไปให้เพื่อนๆ ไอโกะดูไง หนูถูกใจมาก คงอยากจะอวดน้องให้เพื่อนๆ เห็นนั่นแหละ

พอไปถึงโรงเรียน หนูก็คอยป้วนเปี้ยนอยู่ด้วยกัน ไม่ไปเล่นที่สนามทรายเหมือนทุกวัน แม่ก็เดินดูผลงานนักเรียนที่คุณครูจัดเตรียมไว้เป็นนิทรรศการ สักพักป่าป๊าก็มาบอกว่ามาดูไอโกะสิ ตลกมากเลย คอยเรียกเพื่อนคนโน้นคนนี้มาแนะนำให้รู้จักน้อง ตัวเอง

“เซนแซมมานี่ มา มา นี่ไง โอกิ” เซนแซมก็ไม่สนใจ
“ทะเล ทะเล นี่ๆ โอกิ น้องไอโกะนะ” ทะเลก็ไม่สนใจ
“ฟีฟ่า ฟีฟ่า มาดู มาดู นี่โอกิไง” ฟีฟ่าเดินมายิ้มให้ ทำท่าจะยกมือไหว้โอกิ ตลกมากเลย

ป่าป๊าบอกว่าไอโกะเห็นใครมาถึงโรงเรียน ไอโกะจะรีบไปเรียกมาแนะนำให้รู้จักน้อง แต่ด้วยความที่เป็นเด็ก แต่ละคนก็ไม่มีคนสนใจ เดินไปโน่นไปนี่ ไปเล่นไปดูในสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำ มีฟีฟ่าคนเดียวที่ดูจะยอมทำตามไอโกะ เห็นแล้วแม่ก็ขำมาก แต่ที่แม่รู้สึกว่ามันเป็นบทเรียนธรรมมะที่ดีก็คือ ไม่ว่าหนูจะพยายามเรียกเพื่อนมากี่คนก็ตาม พอเพื่อนไม่สนใจ หนูก็ไม่รู้สึกเสียใจหรืออะไร คนโน้นเดินหนีไป คนใหม่มาหนูก็เรียกใหม่ ยิ้มแย้มแจ่มใสอย่างมีความสุข ไม่มีความรู้สึกเสียหน้าเสียใจอะไรเลย เวลาตอนที่หนูโตๆ อาจจะพบเจอเรื่องที่ทำให้เราไม่สบายใจ เป็นทุกข์ แม่ก็อยากให้หนูคิดถึงเรื่องนี้ไว้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมันอยู่ที่ใจเรา ไม่ว่าใครจะทำอะไร ก็ไม่สามารถทำให้เราเป็นทุกข์ได้ ถ้าใจของเราไม่คล้อยตามไปกับมัน

ที่แม่สอนหนูนี่ แม่ก็ยังไม่ได้บรรลุหรือทำได้ทุกอย่างหรอกนะ แต่แม่คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดีและอยากให้หนูได้เรียนรู้จากมัน ตอนที่หนูโตขึ้นน่ะ

prev // next