2016-03-11 - 8:43 a.m.

dat ik het niet weet, ik kan niet meer denken, en ik heb er ook geen zin in als er überhaupt niks te bedenken valt

dat ik niks wil als het niet met jou is, ookal weet ik dat er een groot gat zit in die redenering, want met jou of zonder jou, alleen ben je toch, je eigen problemen moet je nog steeds zelf oplossen en de vraag wat te doen met je leven is daarmee niet beantwoord (maar het zou het allemaal wel een pak aangenamer kunnen maken)

dat ik moe ben

dat ik doe wat ik moet doen omdat ik dan niet moet denken, omdat routine een fijne oude ingesleten zetel is om in te gaan liggen zonder vragen te moeten stellen, maar dat het mij verder in feite geen fluit interesseert

het is alleen een stuk gemakkelijker om wel te werken dan niet te werken want dan moet ik tenminste zelf mijn dag niet invullen

want wat moet ik er in godsnaam mee doen

dat ik eerst nog aan het varen was en de boel recht hield maar nu uit mijn boot gevallen ben

dat ik nog wat peddel maar niet heel hard zwem want mijn boot is toch al weg

dat ik geen zin heb om te vechten tegen zinken

maar ook geen zin in verdrinken dus nog even peddelen tot ik iets beters kan verzinnen

dat ik niet weet wat ik aan het doen ben

dat ik het ook niet wil weten

want wat is de bedoeling hiervan

dit heeft allemaal geen bedoeling

dit is er gewoon en ik moet het er maar mee doen

en er is niks mee te doen

dat ik vroeger nog kon dromen over wegvluchten naar ver weg van hier, want alle antwoorden liggen zeer zeker aan de andere kant van de wereld, als ik maar ver genoeg reis en hard genoeg zoek zal ik ze wel vinden en dan zal alles ineens als een magische puzzel in elkaar vallen, houdt alles ineens steek en leven we alleen nog maar lang, zinvol en gelukkig

dat ik dat nu doorheb, dat het daar allemaal niet ligt

dat alles wat ik heb mezelf is, of dat nu hier is of daar

dat het dus niet uitmaakt waar ik ben, hier of daar

dat reizen naar daar mij dus niet meer gaat opleveren dan hier blijven

dus als het alleen is om van decor te veranderen, zie ik er ook niet heel veel nut van in

dan interesseert het mij toch niet genoeg

soms denken aan doodgaan omdat ik hier geen zin in heb

mij afvragen of er een manier is waarop ik dat zou kunnen, zou durven, om eruit te stappen

het antwoord is vooralsnog toch nee

de vraag is altijd, wil je dood of wil je gewoon dat er iets stopt

en het is het tweede

dus doodgaan lost ook weinig op

niks lost in feite iets op

is er ook echt iets om op te lossen

wellicht ook niet

wat doen we hier dan toch in godsnaam

dank voor dit leven, wat moet ik er nu mee